MESUT TİM

Bunu bir kenara yazalım, ama ne olur kızmayın… Bizler çocuk yetiştirmesini bilmiyoruz… Yaptığımız sadece onların özgürlüğünü elinden almaya çalışmak.
Anne ve babalarımız bizi iyi yetiştirmemişler…
Ki biz de çocuklarımızı iyi yetiştirememişiz… Yetiştiremiyoruz…
Neden ki diyeceksiniz?
Doğduğu andan beri sürekli olarak çocuklarımızın üzerine titremedik mi?
Aman çocuğum büyüyünce şöyle olacak, böyle olacak dedik o anlamadığı halde…
Önce yürümeye başlayıp sonra da söylenenleri anlamaya başladığı zaman da sürekli olarak onu emirlerimizle hapsetmeye başladık… Öğrenmesini engelledik… Hep kendimiz olmasını istedik…
Aman onu elleme, cıısss….. Aman bunu elleme pis…. Aman onunla konuşma, o şöyle, o böyle… Aman koşma, kalkma, konuşma, yapma, mamamamamamamamamama….. biraz da memememememememe….

Evet… Çocuklarımızı doğduğu andan itibaren hep hapsettik… Halbuki onlar 9 ay 10 gün zaten anne karnında bu dünyanın özlemiyle hayata gözlerini açacakları günü iple çekiyorlardı…
Ne vardı çocuklarımıza keşke dedirtecek…
Bıraksaydık ya onları doğduğu andan itibaren kendi hallerine…
Ne yaparlarsa yapsınlar…
Olmaz, değil mi?
Onlar hiçbir şey yapamaz, beceremez…
Onların elinden hiçbir şey gelmez…
Herşeyi büyükler bilir, büyükler karar verir…
Büyükler hep haklıdır… Onlar ne derse o olur…
Hala farkına varmadık mı bizler yanlış büyütülmüş nesilleriz…
Bunun bir farkına varalım…
Ve çocuklarımıza, onların çocuklarına karışmayalım…
Ki istediklerini yapsınlar…
Ki duygu ve düşünceleri tutsak alınmadan yaşadıkları bir hayatta her geçen gün yaratıcılıklarını sergilesinler…
Sizler onlara karıştığınız her an onların yaratıcılıkları ilmek ilmek yok oluyor…
Evet, onların geleceğini kendi ellerimizle yok ediyoruz aslında…
Öncelikle onların, daha sonra da hayata müdahale edebilecekleri her yerin, her şeyin daha iyi olmasını istiyorsanız…
Lütfen çocuklarınızı özgür bırakın…
Onların sizin düşüncelerinize, daha doğrusu öğrenme duyguları gelişirken onlara müdahale etmenize gereksinimleri yok…
Merak etmeyin, onları serbest bırakırsak yarın öbür gün bizi terkederler, unuturlar diye düşünüyorsunuz… Ama böyle bir şey olmayacak… İnanın buna…
Onlara her karıştığınız, müdahale ettiğinizde onlar sizden yavaş yavaş uzaklaşıyorlar… Bunun farkında bile değilsiniz… Ancak başınızı ağrıtacak bir olay olduğunda “Ben nerde yanlış yaptım” diyorsunuz… Amma, sonrasında yine bildiğiniz yoldan devam ediyorsunuz…
Haydi, daha güzel bir gelecek için çocuklarımıza fazla karışmadan, sadece ve sadece onları izleyerek onların büyümesini sağlayalım…
İnanın yarınlar böyle daha güzel olacak…
Paylaşacak sevginiz, bilginiz, çokça da kitabınız olsun…