10 – 16 Mayıs tarihleri arası Birleşmiş Milletlerin aldığı bir karar doğrultusunda Dünya Engelliler Haftası olarak kutlanmaktadır. Da, neyin kutlaması yapılmaktadır hala belirsiz. Her sene aynı söylemler, hiçbir icraat olmaz, engelliler yine dağ gibi birikmiş sorunlarıyla başbaşa… Aileler kime, nereye müracaat edeceklerini bilemezler, önlerine sürekli olarak engeller, engeller, engeller…
İsterseniz bir engelli annesi olan Gaye Dağdelen’in yazısını hep birlikte okuyalım. Ne demek istediğimi çok iyi anlayacaksınız…

“Eğer siz bir engelli annesi değilseniz yazacaklarım size yabancı gelecektir. Tanışmanızı da istemem.
Engelli annesiyseniz eğer iki ayrı bedende tek ruh yaşarsınız. Bugünü ve yarını kendinize ait planlar yaparak yaşayamazsınız. Kendinize ait bir hayatınız olamaz. Her işinizi ona göre ayarlar ona göre yaşarsınız. Artık bu sizin yaşam tarzınız olur. Hayatınızdaki insanların yerleşimi bile ona göre şekil alır. Yaşantınıza uyum sağlayamayan insanlar teker teker çıkar hayatınızdan. Bir de bakmışsınız kaderleri sizinle aynı insanlarla bir çember oluşturmuşsunuz.
Talihsiz bir kaza sonucu 15 yaşında oğlu engelli olan bir anneyim. 8 yıldır büyük bir yaşam mücadelesinin içindeyiz. Bürokrasiye takılırız. Bir işinizi halletmek için sürekli evraklar istenir koşturursunuz. Fizik tedaviye koşturursunuz. Engellinizle gidemeyeceğiniz yerler olur, birilerine emanet eder gözünüz arkada koşturursunuz. Kendi engeliniz yetmiyormuş gibi sokaktaki engellerle boğuşursunuz. Otobüs beklersiniz, engelliye uygun olmayan basamaklı otobüs gelir, hala trafikten kaldırılmayan. Yoldan yürürsünüz, çünkü kaldırımlar ya bozuktur, ya engelli rampası yoktur, ya da duyarsızın biri gelip engelli rampasına park etmiştir. Topluluk binalarına gidersiniz sağlıklı gencecik insanlar siz orada asansör beklerken inip yer vermek yerine dalga geçercesine size asansörden el sallar. Bir de niye çıkarmışlarsa bunu evden sözlerini kulağınıza doldura doldura söylerler. Belediyelerin engelli araçlarını istediğiniz zaman kullanamazsınız. Mutlaka doludur bir mazeret vardır. Çalışmak istersiniz çocuğunuzu kimseye emanet edip çalışamazsınız. Evde yapabileceğiniz iş yok denecek kadar azdır. Artı gelirleriniz yoksa devletin size verdiği sosyal yardım maaşıyla geçinmeye çalışırsınız.
Engelli annesiyseniz eğer güçlü olmak zorundasınız. Hasta olmak, üzgün olmak, sıkıntılı olmak gibi bir şansınız yok. Hele umutsuzluk hayatınızda asla olmamalı. Umut her zaman.
Klasik bir söz olan “Herkes birer engelli adayıdır” diyerek, yetkilileri ve insanımızı engellilere karşı farkındalığa ve duyarlılığa davet ediyorum.” / GAYE DAĞDELEN