insanlar
BEN AFFETTİM, SİZ DE AFFEDİN…
28 Ağustos 2024Hepimizin bu dünyaya bir geliş amacı var.Bu amacın farkına kimimiz 15’inde, kimimizse 55’inde farkeder…Kimimizse ömrünün son nefesine kadar bunun farkına varmaz…Yaşam amacının farkına varmış insanları etrafınızda bir gözlemleyin…Kolay kolay hiçbir şeye kızmaz, sinirlenmez, öfkelenmez…Kendisine kötülük yapan kişileri bile huzur dolu bir biçimde affeder…Bilir ki affetmek en büyük erdemdir.Bu dünyaya insan olarak geldik diyoruz…Lakin insan olarak […]
Read More
HAYAL ETMEK ÜZERİNE
9 Kasım 2018MESUT TİM Yaşamak istiyorsanız, insanların yaşamasını istiyorsanız, dünyayı değiştirmek istiyorsanız HAYALLER KURUN, HAYALLERİNİZİ GERÇEKLEŞTİRİN… Birçok kez hayaller başlangıçta imkansız görünür, daha sonra olası ve yeterince istekli olunursa, sonunda kaçınılmaz olurlar. / Christophen Reeve Bir insanın kalbini ve düşüncelerini anlamak için yapmış olduklarına değil, yapmayı arzuladıklarına bakın. / Halil Cibran Hayallerini ve ideallerini bıraktıysan, bari […]
Read More
AKŞAM SOHBETİ…
12 Temmuz 2018AKŞAM SOHBETİ… Bazen bu dünyaya niye geldim diye kendimi sorguluyorum… Muhakkak ki bir görevimiz olmalı… Yırtınıyoruz, çabalıyoruz… Ne için? Karnımızı doyurmak, rahat bir hayat yaşamak için mi? O zaman özgür olarak yaşayan pekçok kedi – köpek hiç çalışmadan karnını doyurabiliyor, yatıyor, cinsel ilişkiye girebiliyor… Onlar bizden daha mı akıllı yoksa… Çalışmadan, insanoğlunun yırtınarak sahip olduğu […]
Read More
GÖZLER, RUHUN PENCERELERİDİR…
27 Haziran 2018Özellikle bir insanın uzun süre gözlerine bakıp, o kişiyi sevmeye başlamamak çok zordur. Bu yüzden insanlar çabucak gözlerini birbirlerinden kaçırırlar. Uzun süre birbirlerinin gözlerine bakmaktan korkarlar. Anı yaşamanın bir yolu aynada gözlerinin içine bakmaktır. Çok basit ve bir o kadar güçlü bir yol İş, gözlere derinden bakarken rahatsız olup başını çevirmemekte. Eğer bir dakika süresince […]
Read More
DİVANE KUŞUN FERYADI
2 Haziran 2018PINAR ÇAĞLINER İki kanadımın bana sunduğu gökyüzünde, özgürlüğün varlığını yaşamak, kah uçurur beni kah kondurur bir ağacın dalına. Süzüldüğüm rüzgarla, konmayı en çok sevdiğim dallar, çocuk parklarında tüm ihtişamıyla yerini alan ağaçların dallarıdır. Cıvıl cıvıl seslerin, çıkarsız oyunların sahibi çocuklar, beni bile kıskandırır. Yarış edemeyiz onların neşeli cıvıltılarıyla. Bana kalsa hep burada kalırım ama yiyecek […]
Read More